άτιτλο

Σου έδωσε όνομα, χιλιάδες όνειρα,

σου έδωσε εικόνα και μορφή.

Γλύπτης του έρωτα, θύμα του έρωτα…

μια ιστορία τόσο τόσο τραγική.

Κι αν πλάθεις κύματα μέσα στη θάλασσα,

κι αν κλέψεις του κόσμου όλα τα τιμαλφή,

μέσα από τα άγγιγμα, μέσα απ τη σκέψη σου

η τελειότητα μπορεί να γεννηθεί.

Μα οι θεοί εδώ δεν κάνουν πλέον χάρες,

δεν συγχωρούν και δεν γεμίζουν τις πληγές.

Άλλο οι μύθοι κι ελπίδες οι μεγάλες,

το άγαλμά σου τυφλά θα ερωτευθεί!

Άλλο οι μύθοι κι ελπίδες οι μεγάλες,

η Γαλάτεια δεν θα αναστηθεί!

Και τώρα μόνος σου, μέσα στη θλίψη σου,

να περιμένεις την ανατροπή.

Μέσα απ τα χώματα, μέσα απ τα ψέματα…

την πλάνη σου να ξαναγεννηθεί.

Την ομορφότερη, την ωραιότερη,

την πιο απίθανη ανατροπή,

να γίνεις άγαλμα, άψυχο όνομα

σου ετοιμάσαν τώρα οι θεοί!

Γιατί οι θεοί εδώ δεν κάνουν πλέον χάρες,

δεν συγχωρούν και δεν γεμίζουν τις πληγές.

Άλλο οι μύθοι κι ελπίδες οι μεγάλες,

Κανείς δεν μπόρεσε ποτέ να αναστηθεί!

Άλλο οι μύθοι κι ελπίδες οι μεγάλες,

ο Πυγμαλίων έχει πια παραγραφεί!